To nie słowa ranią, lecz sposób w jaki je wypowiadamy.

 Każdy człowiek, w głębi duszy, jest równocześnie twardym, zawładniętym przez życie realistą i samotnym, tęskniącym za nieskończonością marzycielem.

 Że nie da się z siebie wyrwać przeszłości, bo to ona kształtuje to, co dzieje się potem.

 Zdrada nie ma racji bytu.
A dlaczego? Cóż, jeśli jest wszechobecna,
nikt nie śmie nazwać jej zdradą.

 Litwo! Ojczyzno moja! ty jesteś jak zdrowie; Ile cię trzeba cenić, ten tylko się dowie, Kto cię stracił. Dziś piękność twą w całej ozdobie Widzę i opisuję, bo tęsknię po tobie.

 Chyba wszyscy przed czymś uciekamy.
Tylko że wciąż próbuję zrozumieć, co to jest.

 -Cześć, czołem.
-Czołem, cześć, nie daj się zjeść.

 Blizny to mapa bólu,
ukrytego zbyt głęboko, aby pamiętać.

 Niektórzy ludzie, podobnie jak niektóre zabawki, przychodzą na świat ze skazą.
W pewnym stopniu jesteśmy podobni
do zepsutych zabawek.

 -Więc kimże w końcu jesteś?
-Jam częścią tej siły, która wiecznie
Zła pragnąc, wiecznie czyni Dobro.

 Wszyscy tęsknimy do rodzinnego domu, a jednocześnie pragniemy się od niego uwolnić.