Trafiłeś we mnie jak strzała, która zna cel. Lecz cel nie znał strzały.
Powiedziała mi: Tak bardzo się boję... Zapytałem: Czego? A ona: Bo jestem tak bardzo szczęśliwa. Takie szczęście jest aż przerażające. Zapytałem ją, dlaczego tak uważa. Odpowiedziała: Bo takie szczęście przytrafia się tylko wtedy, gdy zaraz ma się coś utracić.
Nie przekonasz mnie, ja nie przekonam ciebie, więc pozostańmy przy swoich zdaniach.
On był równie delikatny jak jesienny
motyl czekający, aż zniszczy go pierwszy mróz.
Jak trudno jest mówić na rozkaz, a przecież zwykle wydaje się to takie łatwe...
Świat jest dziwny i nic, co nam się przydarza, nie jest przypadkowe.
Szukam siły nie po to, by stać się
mocniejsza od innych, ale by
zwalczyć swego najgroźniejszego
przeciwnika: własne wątpliwości.
Chciałam być samotną wyspą, ale przeczytałam, że to niemożliwe.
Kiedy widzę, co życie robi z ludźmi, to śmierć wcale nie jest taka najgorsza.
Plotki, nawet prawdziwe, są jak płomienie: odetnij dostęp tlenu a zamigocą i zgasną.
