Pokażcie mi bohatera, a ja napiszę tragedię.

 - Tęskniłem za tobą. – Jego ręce objęły mnie w pasie i przyciągnęły bliżej.
- Nie widziałeś mnie dwadzieścia cztery godziny. – Uśmiechnęłam się.
- Trzydzieści godzin. Dokładnie policzyłem. – Poczułam jego usta na szyi. Przymknęłam oczy i zaczęłam szybciej oddychać.
- Amelio, podnieca mnie sam twój oddech. Lubię go słuchać, wtedy wiem, że żyję.
- Kocham cię – powiedziałam. Odsunęłam się i spojrzałam mu w oczy. Był cudowny. Mój. Tylko mój.
- Wiem.

 W końcu, ile razy dostajemy drugą szansę?

 Tradycje są świetne, pod warunkiem że są nasze, nie obce.

 Kochaj świat cały, lecz ufaj nielicznym,
Nie krzywdź nikogo, a wrogowi swemu
Moc twoją okaż, lecz bez nienawiści.
Za przyjaciela umiej ważyć życie.
Brak słów niech ganią w tobie, nie ich nadmiar.

 Czerwień krwi jest barwą wieczności.

 Na złe wiadomości zawsze jest za wcześnie.

 Nie umiem, nienawidzę się rozstawać. Z nikim i z niczym, co niechcący pokochałem.

 Ból ciała pozwala mi
przynajmniej zapomnieć o cierpieniu duszy.

 Śmierć nas otacza, ale my żyjemy.

 Głupi myśli, że ma rozum, ale mądry wie dobrze, że jest głupim.