Pokażcie mi bohatera, a ja napiszę tragedię.

 Miłość ma zawsze w sobie coś z cudu.

 Nowy Jork jest niestały w przyjaźni. Kocha za sukcesy i nienawidzi za porażki.

 Czasami masz ochotę ich ranić.
Tych, którzy kochają cię za mocno.

 Historia nie zawsze kończy się po naszej myśli.

 Pochodzę z małej wioski, a tam wszystko jest inne. Ładniejsze. Wolniejsze. Cichsze. Szczersze.

 Papier ma lepszą pamięć niż ludzie.

 Ludzie potrafią świetnie odgrywać swoje role, kiedy trzeba.

 Samotność jest zniewalająca,
zabija miłość, zabija osobowość.

 Życie nauczyło mnie nie tracić nadziei, ale też się do niej zbytnio nie przywiązywać.

 Czuję się jak powietrze. Jestem, ale mnie nie ma.