Łatwo komuś nagadać w gniewie, trudniej to potem naprawić.

 Kiedyś powiedziała: ,,Zdjęcie to sekret w sekrecie. Im więcej opowiada, tym mniej się wie".

 Ale zakochać się to nie znaczy
kochać. Zakochać się można nienawidząc.

 Książką można czytelnikowi głowę,
owszem przemeblować o tyle, o ile
jakieś meble już w niej przed lekturą stały.

 Sztuka moja jest i pozostanie protestem przeciwko temu właśnie światu, który ukazuje. I nawet gdyby opór był zgoła bezsilny, gdyby świat zewnętrzny do tego stopnia nas przeniknął i zniekształcił, iż nikt z nas nie mógłby zaufać żadnej myśli, żadnemu uczuciu swojemu, to przecież wystarczy sama świadomość zniekształcenia, ona to, świadomość, pozwoli nam wziąć rozbrat ze
spaczonym kształtem naszym.

 Światło i mrok. Życie i śmierć. Gdzie jest moje miejsce?

 Czasem nie trzeba słów,by wiedzieć, że coś się zmieniło.

 Tworząc książkę, autor pisze
list do siebie samego po to,
by opowiedzieć sobie rzeczy, o
których inaczej by się nie przekonał.

 Nie da się nikogo uratować, jeśli on sam tego nie chce.

 Raz jeszcze sprawdza się przysłowie, że nie należy sądzić człowieka- lub niziołka- po pozorach.

 Nie przestaje się kochać człowieka tylko dlatego, że coś w życiu spieprzył.