Przyjaźń wcale nie jest nienaruszalną
więzią. Jest raczej jak olbrzymia, piaszczysta
wydma, pozornie potężna i trwała, ale
pewnego dnia budzisz się, a jej już nie ma.
Historia żyje pamięcią. Umiera, gdy przestaje z nią rozmawiać.
Piękno to kwestia gustu. Nie zawsze widać je na pierwszy rzut oka.
Twoja podświadomość pomnaża wszystko, co jej powierzysz.
Chcę mieć coś swojego. Coś co będę kochać. Bo ja tak naprawdę najbardziej w życiu chcę kogoś kochać.
I w cichej przystani jakiej są dla niej jego ramiona odpływa w spokojny sen...
(...) jak można znaleźć miłość swojego życia, jeśli się jej nie szuka?
Wypowiadając na głos jej imię, nadal czuję ukłucie bólu, uszczypnięcie, które mówi, że wciąż noszę ją w swoim sercu.
Mam oczy i uszy, a w razie potrzeby także ostrza ukryte w cichych dłoniach.
Niepokoiło mnie zawsze, że Rimbaud był infernalnym panem młodym, a Verlaine - głupią dziewicą.
