- Dlaczego Ty się zawsze uśmiechasz? - Bo to wszystko ...

 Co do Boga to się go boję, a jak się go boję, to znaczy, że jest, bobym się nie bał.

 Tylko martwi wychodzą z tego bez szwanku.

 Zawsze jest nadzieja - dość nadziei, by zrównoważyć naszą rozpacz. Inaczej bylibyśmy straceni.

 Ból ciała pozwala mi
przynajmniej zapomnieć o cierpieniu duszy.

 Podziwiał ich. Byli idealistami. On był tylko realistą. I było mu wstyd.

 Nie wiem, kim jestem, ale cierpię, gdy zostaję zniekształcony, oto wszystko.

 Dzieci to nie książeczki do kolorowania. Nie da się wypełnić ich naszymi ulubionymi kolorami.

 Zawsze potrzeba dwojga ludzi.
Do tego, żeby układało się w związku.
Do tego, żeby go rozbić, i do tego, żeby później naprawić to, co się zepsuło.

 Biegnę, ale nie rozumiem
gdzie jestem ani od kogo uciekam.

 Cicho, cicho, dzieci. To nie demony, nie diabły...
Gorzej. To ludzie.