Powiedziała mi: Tak bardzo się boję... Zapytałem: Czego? A ona: Bo jestem tak bardzo szczęśliwa. Takie szczęście jest aż przerażające. Zapytałem ją, dlaczego tak uważa. Odpowiedziała: Bo takie szczęście przytrafia się tylko wtedy, gdy zaraz ma się coś utracić.
Ludzie ciągle chodzą w maskach, uczą się poznawać innych po oczach i po czole.
Nie ma takiego miejsca, które sen mógłby nazwać własnym.
Ale miłość musi być jednocześnie
pozbawiona egoizmu i egoistyczna.
Nie możesz kochać kogoś, bo czujesz, że
powinnaś. Sama chęć kochania nie wystarczy.
Dopóki trwa życie, dopóty jest nadzieja.
Nie mam zamiaru być jednym z tych, którzy siedzą, gadając o tym, co zamierzają zrobić. Po prostu to zrobię. Wyobrażanie sobie przyszłości to rodzaj beznadziejnej tęsknoty.
Bo oto jest taki czas, w którym człowiek dowiaduje się wszystkiego o sobie. Głęboko w duszy dostaje wiedzę, taką jaką nie da mu żaden człowiek, żadna książka.
Chaos był zawsze naturalnym stanem wszechświata.
Miłość nie jest moralna,
czy niemoralna. Po prosu jest.
Teraz zwinęła się niczym zmęczony wąż, który odpoczywa.
Na odrobinę szczęścia nigdy nie jest za wcześnie.
