(...) niczego nie należy zakładać z góry. W ten sposób ...

 Mój ojciec mawiał, że najgorsi wrogowie to ci, którzy mieszkają w sąsiedztwie.

 Wciąż jest piękna, ale wyssałem z niej życie.

 Nie ma w człowieku nic tak. Z wyjątkiem tego, co zasadził w nim sam jeden. Praktyka moja jest zwierciadłem, w którym ludzkość śledzi siebie: przełomową siłą w naszej istocie nie jest ani zło, ani dobro, lecz człowiek sam.

 Prawda to usankcjonowane kłamstwo. Prawda nie istnieje.

 Są takie miejsca, do których
nie należy zapuszczać się myślami,
ale one i tak tam podążają.

 Pytasz, dlaczego płaczę? Nie pytaj. Popatrz w moje oczy. A jeśli zobaczysz tam siebie, po prostu odejdź.

 Smutek wewnętrzny zamieniał się z wolna na jałowy cynizm i podłą gnuśność.

 Wiara to rozum, który stał się odważny, a nie przeciwieństwo rozumu.

 Każdej odpowiedzi szuka się najpierw w sobie.

 Tak oto dążymy naprzód, kierując łodzie pod prąd, który nieustannie znosi nas w przeszłość.