Własnego życia nie da się opowiedzieć, można je tylko obnażyć.
Twoja zdolność budzenia we mnie tego, co najlepsze. Chcę być taka, jaką mnie widzisz.
Jak przestać czuć upokorzenie, przestać cierpieć?
Nauczyłem się nie ufać własnemu sercu. Ale gdy ci się przyglądam i widzę, jak Ty na mnie patrzysz, wiem, że mam rację, że cię kocham. Znów zacząłem sobie ufać.
Dojrzałość to przecież nie liczba przeżytych lat... Lecz bagaż życiowych doświadczeń.
Co ma być niech będzie.
Powoli zbliżało się rozstanie, które
przeczuwałam każdą komórką mojego
ciała. I właściwie chciałam umrzeć,
żeby o tym nie myśleć.
Psy szybko wybaczają przewinienia, a w obcych ludziach widzą życzliwość.
Nie jestem niczyją własnością. Należę wyłącznie do samego siebie.
Zadaje się z postaciami, do których nie dorastam.
