Walka ciała z duchem to jedna z największych tragedii naszego życia.
Nikt nie powinien rozstawać się z drugą osobą, kiedy świeci słońce.
Życie to nie jest szereg odtrąconych możliwości, lecz szereg podjętych prób. Przeciwności dolę, braku albo straty można przekuć w cierpliwość. Omiot napięty ich siłą staje się twierdzą.
Czułam się bardzo samotna przy nich wszystkich.
Może ty mi rozwaliłeś świat. A nie wiem, co mógłbym zbudować na jego miejsce.
Żyjąc, jednocześnie pielęgnujemy w sobie śmierć.
Czy Bóg jest jedynie Bogiem piękna? Co zatem z brzydkimi ludźmi i brzydkimi miejscami?
W świecie dwuznaczności taka
pewność uczuć przychodzi tylko raz. Nie powtórzy się, choćbyś żyła nie wiem jak długo.
Wszyscy żyjemy w czymś w rodzaju nieprzerwanego snu.
Na tym polega tragedia. Nie na tym, że jeden człowiek miał odwagę wybrać zło. Ale że miliony nie odważyły się wybrać dobra.
