Bo miłość jest jak drzewo: sama z siebie rośnie, głęboko ...

 Strach w znacznym stopniu

rodzi się z tego, co sami sobie wmówimy.

 Promieniując ciepłem niczym lodówka zapakowana lodem.

 Nie wiem, czego mi brak, myślę, że (…) prostoty. Zaplątana jestem, zakomplikowana i okropnie zamknięta. Może też nigdy nie miałam poczucia, że dotknęłam dna […] Jeśli człowiek tego doświadczy, staje się wolny, bo nie boi się już niczego…

 To jest w ogóle trudne, emocje to trudna część życia...

 Możesz się wściekać, ile chcesz, ale nic nie poradzisz na to, na co nic nie poradzisz.

 Sens ów polegał na tym, by nie zatracić w sobie czystej, niezmąconej
i nieskalanej cząstki wieczności, jaka trwa w każdej ludzkiej istocie.

 Aby tego dokonać, nie mogę obawiać się porażki.

 Ceną wspomnień jest wspomnienie smutku, jaki ze sobą przynoszą.

 Znać ciebie i nie kochać, kochać cię, a nie kochać wiecznie - oto dwie rzeczy równie niemożliwe.

 Jesteś o tyle spojrzeń ode mnie.
Jest mi o tyle Twych spojrzeń samotniej.