Wybierasz, w co wierzysz, i żyjesz z konsekwencjami.

 Samotność jest jak ogród w którym dusza usycha, a kwiaty przestają pachnieć.

 Słabe drzewa upadają, by silne mogły się wybić. Jesz albo inni jedzą ciebie.

 Cały świat jest straszliwie przepełniony wspomnieniami tej, która istniała i którą stracił.

 (…) miłość bardziej przypomina nienawidź niż przyjaźń.

 Zło podąża za niektórymi ludźmi. Przyczepia się do nich i nigdy ich nie opuszcza.

 Zbiegi okoliczności nie istnieją.

 Czymże jest przeszłość, jeśli nie tym, co sami postanawiamy pamiętać.

 Ale kiedy rzeczywistość uderza, robi to naprawdę mocno.

 Mózg jest mięśniem mogącym ruszyć świat.

 Jego słowa były jak jasne promyki nadziei, przebijające się przez mgłę
depresji i żalu, ogarniających jej duszę. Dzięki nim nagle
wszystko stało się jasne.