Każda podróż zaczyna się od jednego kroku...

 Dlaczego każdy koniec nie miałby być szczęśliwy?

 Nie widziałem już nic
prócz ciemności.

 Na życie bowiem, podobnie jak na obrazy, należy patrzeć z odległości czterech kroków.

 Będą mi zabierać spokój w chwilach szczęścia, przypominać koszmary w snach.

 Przeszłość każdego człowieka jest w nim zamknięta jak karty książki,
którą on zna na pamięć, a przyjaciele mogą przeczytać tylko tytuł.

 Kto chce zbyt wiele, jest szalony, ponieważ człowiek nie może posiąść więcej, niż jego serce potrafi pokochać.

 Z cierpienia człowiek też może wyjść o coś bogatszy

 W miarę posuwania się po osi czasu, szansa przeżycia spada w końcu do zera dla każdego.

 Miłość potrzebuje swobody i czasu do wydania najpiękniejszych plonów.

 Od prawdy zawsze wolałam niepewność.