Uroda to broń, której nie można chwycić za rękojeść.

 Przyjaciele przychodzą i odchodzą, wrogowie gromadzą się.

 Być świętym bez Boga - oto jedynie prawdziwy problem jaki znam.

 Kiedy człowiek milczy, nie robi sobie przynajmniej nowych wrogów.

 Stworzenia zgromadzone na dworze patrzyły to na świnię, to na człowieka, znów na świnię i znów na człowieka, ale nie można już było rozpoznać, która twarz do kogo należy.

 Szczęście w życiu to lipa.

 Normalny człowiek nie robi rzeczy, których musiałby się wstydzić.

 Żałosne kreatury dawnych myśliwskich przyjaciół, oto czym oboje się staliśmy.

 Każdy dzień to wyścig, który już się rozpoczął.

 Nawet najlepszy psycholog nie pomoże nam,
jeśli sami nie dogadamy się ze sobą.
Wewnątrz nas są odpowiedzi na wszystkie pytania.
Trzeba się wsłuchać w siebie, nauczyć ze sobą rozmawiać.

 Najpiękniejsi ludzie, których znam, to ci, którzy znają smak porażki, poznali cierpienie, walkę, stratę, poznali swoją drogę na wyjście z otchłani. Ci ludzie mają wrażliwość i zrozumienie życia, które wypełniają ich współczuciem, łagodnością i głęboką, kochającą troską. Piękni ludzie nie biorą się znikąd.