Przesada, nawet w czymś dobrym, może się okazać niszczycielska.

 Jak jesteś astronautą, pozdrów nasze ego tam!

 Jeśli mnie opuścisz, moje serce zamieni się w wodę i odpłynie.

 Samotność to żałosny, zgorzkniały towarzysz.

 Boję się mówić. Zapomniałam, jak się mówi. Nie wiem kim jestem, ale nie wiem też, kim oni są.

 Jestem nowoczesnym dekadentem, nie potrafię jedynie pisać wierszy...

 Kto ma rozum, nie potrzebuje szczęścia.

 -Pięć-powiedziała. -Pięć?-powtórzył Gabriel ze zdziwieniem. -Moja ocena. Pańskie umiejętności i technika może wymagają pracy, ale z pewnością ma pan wrodzony talent. Potrzeba panu jedynie praktyki. -A pani chętnie zostanie moją nauczycielką? -Byłabym obrażona, gdyby pan wybrał kogoś innego-odparła Cecily i przysunęła się do niego po następny pocałunek.

 A kto z nami nie wypije – tego we dwa kije.

 Gra się takimi kartami, jakie się ma, nawet jeśli są kiepskie.

 Książki uchronią panią przed głupotą. Przed fałszywą nadzieją. Przed niewłaściwymi mężczyznami. One otoczą panią miłością, siłą i wiedzą. To życie wewnątrz.