Życia się nie planuje, życie trzeba przeżyć.

 Armia składa się z niezbędnych, ale w pełni wymienialnych elementów.

 Na tym świecie zawsze jest coś za coś.

 Tak oto dążymy naprzód, kierując łodzie pod prąd, który nieustannie znosi nas w przeszłość.

 Gdy mężczyzna prosi dziś o rękę kobiety, to znaczy, że resztę miał już wcześniej.

 Czas to nie kaseta magnetofonowa, którą można przesuwać w przód i w tył.

 Niektóre historie mają pozostać niedopowiedziane.

 Ale w życiu nie ma powtórek.

 Czuję się jak ktoś pobity od środka na śmierć, nie jak ktoś żywy, ale jak nie-trup.

 Albowiem nie można uważać gestu ani za własność jednej osoby, ani za jej dzieło (nikt przecież nie jest zdolny do stworzenia własnego, całkowicie oryginalnego, należącego tylko do niego gestu), ani nawet za jej narzędzie; w rzeczywistości jest odwrotnie: to gesty posługują się nami; jesteśmy ich narzędziami, ich marionetkami, ich wcieleniami.

 On nie zasługuje na światłość, tylko na spokój.