I tu mi powiedział coś tak mądrego, co stało się dla mnie nauką i dewizą mojego postępowania do końca życia. Powiedział zdziwionym tonem: „To ty na mnie liczysz? Och, jaki ty jesteś głupi. Naucz się w życiu liczyć tylko sam na siebie.”. Tu miał rację. Przestałem liczyć na ludzi, więc tym większą radość sprawia mi każdy przypadek ludzkiej życzliwości i bezinteresownej pomocy.
Właściwie nic mi nie jest. To znaczy jest mi wszystko.
Patrzyłam na nich wszystkich śmiejących się, beztroskich i melancholia powoli wkradała się w moje myśli.
Im dłużej żyjemy, tym dłuższy cień rzucają ściany naszego więzienia.
Umrę tak jak chcę. To moja choroba, moje śmierć i mój wybór.
Zło to zło. Mniejsze, większe, średnie, wszystko jedno, proporcje są umowne a granice zatarte (…), jeżeli mam wybierać pomiędzy jednym złem a drugim, to wolę nie wybierać wcale.
Zawiedzione nadzieje rodzą wielki ból.
Bardziej niż cokolwiek innego – przygotowywanie się jest sekretem do sukcesu.
Cel to zadanie jakie wyznaczamy naszym marzeniom.
Prawdziwy dżentelmen
nie pije przed południem.
Człowiek rodzi się z zaciśniętymi piąstkami, jakby chciał powiedzieć: cały świat jest mój. A umiera z otwartymi ramionami, jakby mówił: nic ze sobą nie zabieram…
