Robiłam to już. Wiele razy. Zamykałam oczy i odchodziłam.

 To miłość nawraca serca i daruje pokój ludzkości, która wydaje się czasem zagubiona i zdominowana przez siłę zła, egoizmu i strachu.

 Mnie nie podejrzewa nikt. Gdyż nikt nie wie, kim jestem.

 Gdy czyta się różne smutne historie, łatwo jest sobie wyobrazić, że bohatersko stawiamy czoło trudnościom, znacznie trudniej jest poradzić sobie z nieszczęściem, które naprawdę nas dotyka.

 Są takie chwile, które mają smak wieczności.

 W najgorszych chwilach musisz ofiarować sobie nadzieję. Ona jest twoją wewnętrzną siłą.
Nie wolno poddawać się rozpaczy! Jeśli sobie na to pozwolisz i przestaniesz walczyć, zawładną tobą najniższe instynkty.

 Ludzie jako całość na długo nie mogą być dobrzy, zło znów się podkrada i nas zatruwa.

 Lubię dźwięk wydawany przez Twój język w moich ustach.

 W gruncie rzeczy wszystko gra, no nie? Żyje. Po co wybiegać myślami w przyszłość.

 Jeśli lód może parzyć to miłość i nienawiść mogą zawrzeć małżeństwo. Góry czy bagna, co za różnica. Ziemia jest tylko jedna.

 - I ja również poniosłem niejedną porażkę w życiu,
a mogą przyjść i inne. Ale nie wolno się poddawać,
trzeba walczyć. Zmagać się ze sobą i życiem,
aż nas ogarną ciemności śmierci.