Żeby w pełni zaznać życia, człowiek powinien umierać każdego dnia.

 Aby móc iść dalej trzeba przezwyciężyć to uczucie zagrożenia...

 Czas przeznaczony na rekonesans nigdy nie jest stracony.

 Samotność – to uczucie, że pod stopami są tylko bezdenne mokradła.

 My nie mieliśmy nic, więc cieszyliśmy się ze wszystkiego.

 Czasem straszny ogarnia mnie lęk, że może jednak nie jestem geniuszem.

 Świat to potwór zębaty, gotów gryźć, gdy tylko zechce.

 Życie, mój synu, to jakby pierwsza rozgrywana przez ciebie partia szachów. Kiedy zaczynasz rozumieć, o co w tej grze chodzi, okazuje się, że już przegrałeś.

 Samotność byłaby pustym słowem, gdybyśmy nie umieli kogoś do niej zaprosić.

 To takie dziwne. Nie każdy, zrodzony do latania, latać potrafi.

 A czymże jest prawdziwa męskość, jeśli nie wymieszanymi w odpowiednich proporcjach klasą i szaleństwem?