Wszyscy jesteśmy sierotami. Sierotami burzy.

 Pewne rzeczy są zbyt cudowne, żeby rozkoszować się nimi w samotności.

 Trzeba bowiem się oddalić, żeby być naprawdę blisko.

 Myśl pozytywnie! Albo chociaż myśl...

 Są dwa rodzaje ludzi, tacy, co lubią spać od ściany, i tacy, którzy lubią spać z tymi, co ich zepchną z łóżka.

 Właściwie żyjemy w epoce sloganu „po użyciu – wyrzucić”. Wysmarkaj się w innego człowieka jak w chusteczkę, wrzuć do klozetu i spuść wodę.

 Na życie bowiem, podobnie jak na obrazy, należy patrzeć z odległości czterech kroków.

 Trzeba mieć doświadczone oko albo silną wolę, żeby dojrzeć zgniły środek przez lśniącą powierzchnię.

 Królewny z bajek zwykle bywają samotne.

 Żyjemy dla ksiąg. Słodkie posłannictwo na tym świecie wydanym na pastwę nieładu i skazanym na upadek.

 To, czego ci potrzeba - powiedziałam, potrząsając głowa - to intensywna psychoterapia.