Nocą, myśli mają nieprzyjemny zwyczaj zrywania się ze smyczy.

 ...trzeba mi teraz trochę samotności, żeby sklecić siebie w jakąś całość, tak bardzo czuję się rozbita.

 Nigdy to bardzo długo.

 
To ja was zabiłam, myślę, mijając stertę trupów. I was. Was też.

 Wasz umysł to nie klatka. To ogród. I wymaga regularnej pielęgnacji.

 Życie już nie jest jej dolegliwością.

 Ci, co chcą dobrze, postępują w taki sam sposób jak ci, co chcą źle.

 Dobro czy zło jako takie są równie rzadkie, jak czysta czerń czy biel w przyrodzie.

 Tylko krowa zdania nie zmienia.

 - Wspomnienia – powiedział jakiś melodyjny głos za jej plecami. – To pajęczyny, w które łapie się umysł.

 "Doszła do wniosku". Kobiety zazwyczaj najpierw nie wiedzą, czego chcą, i żyją jak leci, a później znienacka "dochodzą do wniosku" i wprawdzie nadal nie wiedzą, czego chcą, ale za to wiedzą, że to ma być "coś innego”