Żyłam na krawędzi, mając świadomość, że kiedy nadejdzie czas, runę ...

 Kto nie wie, dokąd zmierza, nigdy nigdzie nie dojdzie.

 Świat zewnętrzny to skorupa człowieka – ja jestem swoim niebem i swoim piekłem.

 Dopóki trwa życie, dopóty trwa nadzieja.

 Czyż życie - życie uczuciowe zwłaszcza - nie bywa otchłanią sprzeczności.

 Nie lubił mnie. Być może nawet nienawidził. Dlaczego? Nie wiem. Czasem nikt nie wie dlaczego. I to jest najstraszniejsze.

 Cząstka Ciebie zostaje z tym, kto sobie poszedł.

 Może prawdziwe uczucie to nie nagły płomień, trzęsienie ziemi. Może wystarczy dotknięcie dłoni, silny uścisk ramion, łagodny głos. I może nie od razu zmienia świat, a jedynie dwa życia na lepsze, trochę spokojniejsze i nie tak strasznie samotne.

 Nie widziałem już nic
prócz ciemności.

 Tak właśnie toczy się życie: dzień za dniem, posiłek za posiłkiem, ból za bólem, oddech za oddechem.

 Można żyć w obu tych światach - rzekł Aragorn. - Bo nie my, lecz ci, co przyjdą po nas, stworzą legendę naszych czasów.