Gdzie się kończy normalne, a zaczyna nienormalne?

 Dla ciebie zrobiłbym wszystko. Zwłaszcza jeśli oznacza to, że znowu cię zobaczę.

 Paradoks szczerości polega na tym, że najpierw ludzie jej od Ciebie oczekują, a potem mają do Ciebie o nią pretensje.

 Życie nie jest rzeką; składa się z pojedynczych kropel.

 Po śmierci człowiek staje się zdecydowanie bardziej wrażliwy.

 [...] ludzkość zszarzała i zgłupiała w tej cywilizacji, której rozkazy bezmyślnie powtarza: ludzie w zadziwiający sposób zaczęli się do siebie upodabniać, w strojach, w rozrywkach, w stylu życia i także w sprawach duchowych.

 Nie można tak po prostu wyłączyć swoich uczuć do kogoś, nawet jeśli na nie wcale nie zasługuje.

 Chodzę spać sama i sama się budzę. Dużo spaceruję. Pracuję, dopóki nie zacznę padać ze zmęczenia. Obserwuję, jak wiatr bawi się śmieciami, które przez cała zimę leżały ukryte pod śniegiem. Wszystko wydaje się bardzo proste, dopóki nie zaczynasz się nad tym zastanawiać. Dlaczego nieobecność tak bardzo potęguje miłość?

 Wielkie skrzydła porozwijać, lecieć, a nie dać się mijać.

 Każdy ma jakiś skarb, który zanadto miłuje, by go powierzyć w cudze ręce.

 Ślepiec patrzy głębiej niż inni.