Nie ufałam ciemności: nie wierzyłam, że jest pusta.

 [...] człowiek automatycznie się uczył, że wszystko, co wolno, jest potwornie nudne, a ciekawe tylko to, co zabronione.

 Skąd wiadomo, że demon kłamie? Bo porusza ustami.

 To nie tak, że boję się umrzeć. Po prostu nie chciałbym być w pobliżu, kiedy to się stanie.

 Ale kiedy noc się zaczyna, wszystko jest możliwe.

 To wielka odpowiedzialność, zacząć książkę.

 Karty rozdaje los, ale my nimi gramy.

 Gdyby Bóg obdarzył go
drugim rozumem, to ten
rozum umarłby z samotności.

 Potrafiła przyciągać światło do miejsca, w którym stała.

 Śmierć chroni od miłości a miłość od śmierci.

 Naprawdę martwy jest ten, kogo nie ma już w naszym sercu...