Jak się zesrasz w gacie, to musisz od razu je ...

 Kiedy się człowiek żegna, najprościej jest wyjść.

 Lubię Cię. Bardzo. A jeszcze bardziej się cieszę, że mogę Cię lubić.

 Chodź ze mną albo zabiję każdego, kogo kochasz.

 To chyba smutne, gdy nie ma się tego, co było, i tego, co będzie.

 Nie ma w świecie nic trudniejszego od prostoduszności i nie ma nic łatwiejszego niż pochlebstwo. Jeśli w prostoduszności choć jedna setna tonu zabrzmi fałszywie, to natychmiast następuje rozdźwięk, a za nim klapa. Natomiast pochlebstwo, nawet jeżeli wszystko, aż do ostatniej nuty, jest w nim fałszywe, to i tak bywa ono miłe i słucha się go nie bez przyjemności; wprawdzie wulgarna to przyjemność, ale przyjemność. I choćby pochlebstwo było najwulgarniejsze, przynajmniej połowa wydaje się zawsze prawdą. Dotyczy to zaś każdego poziomu rozwoju i każdej klasy społecznej. Nawet westalkę można uwieść za pomocą pochlebstwa. Cóż dopiero zwykłych ludzi!

 Intrygi są jak owoce. Potrzebują czasu, by dojrzeć.

 Czy można utracić coś, czego się nigdy nie miało?

 Nie tak miało być, chcieliśmy dziś żyć i iść przed siebie z uśmiechem.

 Jedyną rzeczą, która umożliwia życie, jest ciągła i nieznośna niepewność, niewiedza, co zdarzy się dalej.

 Mówią, że czas leczy rany, ale to nie oznacza, że znika przyczyna smutku.
A u mnie rana jest codziennie świeższa.