Dokąd tak pędzisz stojąc?

 Żyję, bo jestem kochany.

 Ja już nie mam siły na nieszczęście, dlatego tak bardzo boje się szczęścia.

 (...)dzisiaj człowiek musi się dobrze zastanowić, zanim wyjawi, w co naprawdę wierzy.

 Prawdę powie ci zwierciadło a nie języki mężczyzn.

 Zawsze bałem się ciemności, mroku, który nie ma końca, czasu,
który nie ma końca w ciemności, tego, co w niej jest, porusza się,
widzi mnie i obserwuje, mimo że ja nic nie widzę, nie wiem,
przed czym uciekać i dokąd.

 - Nie wiem, czy zdołam się nie lękać.
- Nie wiąż się z niczym, a będziesz wolny. Wolny nie boi się niczego.

 Och, życie to czasami niezwykła okrutna podróż...

 Przyzwyczajony jestem do zdobywania tego, czego chcę, Anastasio - mówi. - Na wszystkich polach.

 Ma się jedno życie i moralnym obowiązkiem jest przeżyć je w zgodzie z własnym wnętrzem.

 Dialog bowiem zawsze łączy, nawet jeżeli walka na słowa jest zażarta.