Kochać – to troszczyć się o dobro drugiego człowieka wtedy, gdy on sam nie rozumie naszej miłości i gdy czyni wszystko, by nas od siebie zniechęcić. Kochać – to rozmawiać z drugim człowiekiem w taki sposób, by każdego dnia stawał się silniejszy i piękniejszy wewnętrznie – duchowo.
Czas rozdziela tych, którzy się kochają, i nic nie trwa bez końca.
Trzeba błaznować, bo ludzie nie lubią ponurych twarzy.
Ciężki jest kamień i sporo waży piasek,
lecz rozdrażnienie z powodu głupca jest cięższe od obu.
Przeznaczenie przychodzi niczym huragan, który przynosi zarówno rzeczy dobre, jak i zły, a zadaniem człowieka jest poradzić sobie z tym, co przywiał mu w ręce.
Bo to, czego nie robią przywódcy, mogą uczynić zwykli ludzie.
Czasami naprawdę istnieje tylko jedno wyjście.
Tylko wydaje ci się, że zapomniałeś, a tak naprawdę to wszystko czeka na odtworzenie w pamięci.
Ludzie mogą się uśmiechać, poklepywać cię po plecach, udawać przyjaciół, ale to jeszcze nie znaczy, że nimi są.
Złość to wiatr, który gasi świecę rozumu.
Ferminie, jest pan dobrym człowiekiem. Niech pan się stara to ukryć.
