Prawdę można sobie tylko przypomnieć, ale jej się nie wymyśli.

 Człowiek może wytrzymać tydzień bez picia, dwa tygodnie bez jedzenia, całe lata bez dachu nad głową, ale nie może znieść samotności. To najgorsza udręka, najcięższa tortura.

 [...] bałem się pogryzienia przez chorą na wściekliznę rzeczywistość, strzaskania iluzji, romantyzmu utopionego w ostatnich złotówkach, dylematach - cola czy chleb.

 Nie znam odpowiedzi, ale kilka dni temu nie wiedziałem, że są pytania.

 Śmierć często bywa puentą figli, jakie płata życie.

 Mówią, że diabeł tkwi w szczegółach. To samo można powiedzieć o prawdzie. Odrzuć szczegóły, zostaw samo sedno i możesz na nim ukrzyżować każdego.

 Życie byłoby niemożliwe, gdybyśmy pamiętali. Wszystko polega na tym, aby wiedzieć, co należy zapomnieć.

 Czy wszyscy umierający ludzie czują się tak, jakby nigdy nie żyli?

 Sięgaj do gwiazd i nawet jeśli zatrzymasz się na księżycu, przynajmniej będziesz na lepszej pozycji niż ta z której zacząłeś.

 (...) brak decyzji też jest decyzją.

 Im bardziej dusza człowieka przeżarta jest przez troski, tym więcej w niej miejsca na radość.