Człowiek wewnętrznie niespokojny nie może być szczęśliwy.

 Czas i nadzieja sieją ziarna rozpaczy.

 Lepiej zginąć własną drogą,
niż ocalić się, idąc cudzą.

 Normalność wcale nie jest taka dobra, na jaką się wydaje.

 Popełniasz błąd, Eryku, uważając się za kogoś niezbędnego. Cmentarze są pełne ludzi niezastąpionych.

 Ile czasu musi minąć, żeby człowiek mógł znowu być szczęśliwy?

 Ale trzeba umieć także przegrywać. Inaczej nie można by żyć.

 Jest pierwszy dzień listopada, więc ktoś dzisiaj umrze.

 Obiecuję ci - twoje życie odtąd należy do mnie.

 Zrobiłam, co mogłam, żeby nie zełgać i prawdy nie powiedzieć.

 Dzień, w którym zaczynamy martwić się o przyszłość, jest dniem końca naszego dzieciństwa.