Status człowieka określa się na podstawie siły jego wrogów.

 Prawdziwą siłę człowieka poznaje się po sposobie, w jaki się zmaga z cierpieniem.

 Bo ja gdy czytam, to właściwie nie czytam, biorę piękne zdanie do buzi i ssę je jak cukierek, jakbym sączył kieliszeczek likieru, tak długo, aż w końcu ta myśl rozpływa się we mnie jak alkohol, tak długo we mnie wsiąka, aż w końcu nie tylko jest w moim mózgu i sercu, lecz pulsuje w mych żyłach aż po krańce naczyniek włoskowatych.

 Próbujemy poprawić życie innym, a sami nie ogarniamy własnego.

 Zrobiono Ci krzywdę, to ją pomścij. Nie możesz zapomnieć, to się upij.

 Zaakceptować to, co nieuniknione, nie jest poddaniem.

 Nie pytajcie mnie, jak wyglądała moja matka: czy można opisać słońce? Z mamy promieniowało ciepło, siła, radość. Bardziej pamiętam te odczucia niż rysy jej twarzy. Przy niej śmiałem się i nic złego nie mogło mi się przytrafić.

 Pozostaje z pustym kieliszkiem i czymś trudniejszym do napełnienia w środku. Czuje się już tylko nawozem pod roślinę, jaka często przekwita na grobie zwiędłej miłości. To rzadka roślina, a nazywa się szczęście.

 Pełno na ziemi ludzi, co nie
zasługują, by do nich mówić.

 Co u trzeźwego na myśli, to u pijanego na języku.

 ...wiedza to władza.