Ryba widzi nie haczyk, a przynętę.

 Zadaj sobie trzy pytania, Tatiano, i dowiesz się, kim jesteś. Spytaj siebie, w co wierzysz. Spytaj siebie, czy masz nadzieję. I najważniejsze: spytaj siebie, kogo kochasz? [...] Już wiem, kim jestem, pomyślała, biorąc go za rękę. Mam na imię Tatiana. Wierzę w Aleksandra. To on jest moją nadzieją. I kocham go nad życie.

 Nigdy zbytnio nie lubiłam czytać, bo czyż się lubi oddychać?

 To, że ktoś jest moim przyjacielem, nie wyklucza, że popełnia głupstwa.

 Bólu niektórych ran nie da się załagodzić, a wszelkie próby tylko go wzmagają.

 Należę do ludzi, których kocham.

 Milczenie to przyjaciel, który nigdy nie zdradza.

 Oczekiwanie to lepsza część przyjemności.

 
Nie przyjmuję wsparcia od tych, którzy moją ojczyznę znieważają.

 Pięć minut szczęścia jest warte pięćdziesięciu lat samotności.

 Pozostaje z pustym kieliszkiem w ręku i czymś trudniejszym do napełnienia w środku.