Nie zawsze chcę wiedzieć dokąd podążam.

 Inteligentny wszystko zauważa.
Głupi wszystko komentuje.

 Czasem jest łatwiej przegrać, niż
zapłacić cenę, która kosztuje
zwycięstwo, prawda?

 Musicie jedynie uzbroić się w odwagę i podać mi dłoń, a ja poprowadzę was w ciemność.

 Szukam nauczyciela i mistrza
niech przywróci mi wzrok słuch i mowę
niech jeszcze raz nazwie rzeczy i pojęcia
niech oddzieli światło od ciemności.

 Nie stać nikogo na luksus dobierania sobie wrogów.

 Staram się, jak mogę, rozmyślam o wszystkich najbliższych po kolei, uwalniam ich z pamięci niczym ptaki z klatek i zamykam za nimi drzwi, żeby przypadkiem nie powrócili.

 Płaczą tylko małe głupie dziewczynki.

 ...ludzie uczą się na błędach.

 Hrabina bowiem od dawna żyła tylko dla swego największego przyjaciela - pamiętnika.

 Sztuki życia brak mi dziś tak samo jak wtedy.