Niechętnie mówimy o śmierci. I niechętnie godzimy się ze świadomością, że prędzej czy później i tak wszyscy umrzemy. Strach przed śmiercią to tak naprawdę strach przed nieznanym. To naturalne uczucie, nikt z nas bowiem nie ma pewności, czy po tym, jak odejdziemy już z tego świata, cokolwiek czeka nas dalej.
Ostatecznie wszyscy mamy do opowiedzenia tylko
jedną historię. Potrzeba całego życia, aby ją przeżyć,
ale niekiedy można ja opowiedzieć w niespełna godzinę.
Jeśli wskutek nadmiernego jedzenia utkniesz
w drzwiach frontowych czyjegoś domku,
będziesz zmuszony pozwolić swemu
gospodarzowi używać twoich tylnych
łapek zamiast wieszaka na ręczniki.
Cóż, tak to bywa.
Zwątpiwszy w miłość i cnotę, zostaje jeszcze rozpusta.
Życie oprócz miłości i szczęścia jest jedynie ciągiem nieistotnych zdarzeń.
Jak można sprzedać swoje życie? Jak można sprzedać to, czym się jest?
To zabawne, że potrafimy czekać tak wiele lat, aby usłyszeć tak niewiele słów.
Nie ma Boga w domu Bożym.
Kobiety są jak pieniądze. Nielicznym dają szczęście, licznych okradają z rozumu.
Pokazywanie świata komuś, kto jeszcze potrafi się dziwić, jest pięknym zajęciem.
Płacz niczego nie załatwia.
