Niechętnie mówimy o śmierci. I niechętnie godzimy się ze świadomością, że prędzej czy później i tak wszyscy umrzemy. Strach przed śmiercią to tak naprawdę strach przed nieznanym. To naturalne uczucie, nikt z nas bowiem nie ma pewności, czy po tym, jak odejdziemy już z tego świata, cokolwiek czeka nas dalej.
Mnóstwo rzeczy nie ma większego znaczenia, nie przeszkadza to jednak ludziom długo się nad nimi zastanawiać.
Każdemu będzie dane to, w co wierzy.
Za późno poznajemy, że jedyną rzeczą, której nie należy żałować, to nasze błędy.
Światło nie może być sprzymierzeńcem ciemności.
Jam jest posąg człowieka na posągu świata.
Siła złego na jednego.
Gdzie dziś są przyjaciele,
co tu byli obok mnie?
Trzeba żyć, nie wolno poddawać się.
Zawsze bardziej boli stracić coś, co się miało, niż od początku tego nie mieć.
Czasem się mylimy i tyle.
Słowa są jak nitki, potrafiące gmatwać i plątać najprostsze obrazy, niczym niepokorna ręka losu.
