Powiedz mi, jakie masz maski, a powiem ci, jaką masz ...

 Szczęście człowieka psuje, nieszczęście hartuje.

 Jeżeli coś nie może żyć, to trzeba mu pozwolić umrzeć tak, żeby się nie męczył, z godnością.

 W jednej chwili czuje się optymizm,
by już w następnej poddać się przekonaniu,
że wszystko rozsypie się w gruzy.
I w końcu tak się właśnie dzieje.

 Pozostajesz na zawsze odpowiedzialny za to, co oswoiłeś.

 Bo przeklinał naprawdę pięknie, jak wkurwiony Szekspir.

 Co to jest, żeby miasto pełne było jednego człowieka!

 Żyłeś jak głupiec i spotkał cię los głupca.

 To nie takie jednak proste spojrzeć, gdy się spojrzeniem dotyka bólu.

 Żyłam z ludźmi, więc jestem zła.

 Ludzie o ciasnych umysłach zawsze atakowali to,
co nie mieściło się w granicach ich pojmowania.