Oddychają sobą, odnajdując się w swoich oczach, w swoich sercach.

 Nie da się zabić uczuć – nie mają ciała

 Najlepiej się nie zatrzymywać. Najlepiej nie myśleć. Tylko walczyć.

 Zawsze staramy się zatrzymać to, co cenimy najbardziej. Ludzie, rzeczy bez których nie wyobrażamy sobie życia. Ale nasze wspomnienia często są iluzją. Chronią nas przed niszczycielską prawdą.

 Myślę, żę w każdym głębokim smutku kryje się odrobina komizmu.

 Jest we mnie coś, co nie do końca odpowiada ogólnie przyjętym normom, zasadzie „w zdrowym ciele zdrowy duch”. Pociągają mnie nie te rzeczy, co trzeba: lubię pić, jestem leniwy, nie mam boga, polityki, idei ani zasad. Jestem mocno osadzony w nicości, w swego rodzaju niebycie, i akceptuję to w pełni. Nie czyni to ze mnie osoby zbyt interesującej. Nie chcę być interesujący, to zbyt trudne.

 Gdy ludzie są sobie przyjacielscy, nawet woda staje się słodka.

 Kiedy pomyślę, że Beethoven umarł, a tylu kretynów żyje...

 Uczucia to kolory duszy.Są cudowne i niezwykłe. Bez nich świat staje się bezbarwny i ponury.

 Człowiek nie rozwija się, słuchając innych. Dzieje się to, kiedy sam działa i doświadcza różnych rzeczy.

 Kontrakty mają to do siebie, że zawsze można je zerwać.