Myślę, że najważniejszą rzeczą jakiej się dowiedziałem jest to, że ...

 Mogę powiedzieć: z czasem człowiek przyzwyczaja się nawet do cudów.

 Długopis to przewód łączący serce z kartką papieru.

 Czekanie na świt trwało dwie herbaty z cytryną i jedną kawę.

 Nie ma nic bardziej względnego niż piękno. Jedna róża to piękno. Dziesięć róż to coś drogiego. Sto róż to nuda.

 Ważne jest, żeby umieć upaść. Ważny jest nie upadek, ale umiejętność podniesienia się.

 Władza to nie parasol, który stawia się w kącie, gdy deszcz przestał padać.

 Często ceną szczęścia jesteśmy my sami.
Chodzi o to, aby ofiarować siebie, zrezygnować
z własnego życia, dać je w ofierze, ale nie
z ciężkiego obowiązku czy fanatyzmu,
ale lekko, ochoczo, z miłości.

 I wcale nie chcę być zimna jak głaz, nawet jeśli dzięki temu miałabym nie cierpieć.

 A w podzięce dam
Ci swe serce.

 Silni ludzie wierzą w zwycięstwo, słabi w boga. A w co ty wierzysz?