Moja odwaga, mój duch, tak mało z nich zostało. Boję ...
Moja odwaga, mój duch, tak mało z nich zostało. Boję się Twojej wiary we mnie.
Życie byłoby niemożliwe, gdybyśmy pamiętali. Wszystko polega na tym, aby wiedzieć, co należy zapomnieć.
Nigdy się nie tłumacz. Przyjaciele tego nie potrzebują, a wrogowie i tak nie uwierzą.
Są rzeczy, których nie da się zapomnieć bez względu na to, jak uparcie i jak długo człowiek próbuje.
„Moje napady szału ją przerażały. Przestała mi się zwierzać. Ostatniej nocy nie wytrzymałem, chwyciłem ją za ramiona i potrząsałem nią z całej siły. Pobladła,wyglądała, jakby miała się za chwilę pokruszyć. „Dlaczego płaczesz?!” „Nie mogę znieść twojej rozpaczy, twojego szlochu. Nie wytrzymam tego dłużej!”. Byłem wściekły, że zostawia mi tylko swoje ciało, że coraz mniej wiem o jej myślach, że zamyka przede mną duszę. Chciałem wejść w jej głowę. Chciałem, żeby myślała tylko o mnie. „Chodź, dam ci rozkosz” – szeptałem jej do ucha – „Dam ci zapomnienie”. „Dam ci niebo”. Nie broniła się (...)”
Nic nie jest jednocześnie piękne i prawdziwe.
Nie istnieje coś takiego jak doskonałość. Świat nie jest doskonały. I właśnie dlatego jest piękny.
Pracowici ludzie są najszczęśliwsi, ponieważ nie mają czasu się nad sobą użalać.
Wszystko, co dobre, od początku ostrzega cię końcem.
Nie powinnaś zabijać Winstona, pani. Dziś były jego urodziny.
Jak długo powinniśmy próbować? Do skutku.