"Przeprowadź ją przez pokój niby ścieżką wśród lasu na stole ...

 Mało który mężczyzna ma na tyle imaginacji, by wymyślać różne czułe słówka.

 Właśnie tak musiał czuć się Kopciuszek.
Gdyby tylko, zamiast tańczyć z wdziękiem w balowej sali, był przyciśnięty do

ściany na imprezie w studenckim domu, otoczony ze wszystkich stron
przez pijanych ludzi. I, jeśli zamiast olśniewającej, szyfonowej sukni, miałby na sobie togę, którą ukradkiem naciągałby, pilnując, by istotne części ciała pozostawały zakryte. I, gdyby zamiast matki chrzestnej spełniającej każde jego życzenie, miałby nieznośną, starszą siostrę, która wmuszałaby w niego galaretkowe shoty, pakując mu je wprost do gardła. Jestem Kopciuszkiem.

 Trzeba jednak przyznać, że ostatnio trudno liczyć na rachunek prawdopodobieństwa.

 A potem... Potem zacząć wszystko od nowa z jutrem jeszcze wolnym od błędów.

 Może ty myślisz, że jednym ludziom Pan Bóg daje serca, a drugim kamienie?... Pewno tak myślisz, ha? U ciebie serce, boś ty panienka, a u niego kamień, bo to chłop! ha? Pobaw się z kamuszkiem pobaw się, co to szkodzi? z nudy, z melancholii!

 Wąskie horyzonty, brak wyobraźni, nietolerancja.
Oderwane od rzeczywistości tezy,
pusta terminologia, uzurpowane ideały,
sztywne systemy.
Właśnie takich rzeczy się naprawdę boję.
Boję się i nienawidzę z całego serca.

 Jezu ! - To tylko ja, chodź już mi mówiono, że podobieństwo jest uderzające.

 Opowiedziałbym wam tę historię do końca, ale boję się porzygać.

 Przegrywa nie ten który padł, lecz ten który nie chciał powstać.

 Ktoś przejął stery i skierował moje życie na skraj przepaści.