I właśnie to nadaje sens życiu: wiara.

 Nie wylewaj waćpan wina!

 Rzeczywistość często przerasta fikcję.

 Nie ma żadnego przed ani żadnego po. Jest tylko to, co dokończone, i to, co niedokończone.

 Przykre sytuacje zapadają w pamięć, traumatyczne idą w zapomnienie bądź też zniekształcają się nie do poznania lub zmieniają w wielką, białą nicość.

 Najbardziej doceniamy to, na co zapracowaliśmy i co możemy stracić.

 (...) w chorobie nie ma chwały. Nie ma żadnego sensu. Taka śmierć nie jest honorowa.

 Z mądrym człowiekiem to i pogadać ciekawie.

 Pustka, cisza, wieczny sen bez snów.

 Musimy się skupić na tym, by iść do przodu, zamiast oglądać się za siebie.

 Mogę powiedzieć: z czasem człowiek przyzwyczaja się nawet do cudów.