Posiadam tyle, a wszystko pochłania uczucie dla niej. Posiadam tyle, ...

 Nienawidzę go, ponieważ kocham go, jak nigdy przedtem nie kochałam nikogo.

 I nawet ładny ten świat, tylko cholernie w nim człowiekowi niewygodnie.

 Tak wiele potrafimy zazdrościć ludziom, choćby urody, wiedzy. To smutne, bo w gruncie rzeczy nie doceniamy tego, co mamy.

 Słowa to najpotężniejsze narzędzie. Proste i zazwyczaj niedoceniane. Potrafią leczyć. Potrafią niszczyć.

 -Wyrzucił mnie.
- Ściślej rzecz biorąc,
razem z drzwiami.

 - Wspomnienia – powiedział jakiś melodyjny głos za jej plecami. – To pajęczyny, w które łapie się umysł.

 Czas mija nawet gdy ma się zamknięte oczy i zasłonięte uszy. Tik tak tik tak.

 Jeśli coś po mnie zostanie, to tylko długi w knajpach.

 Wiem, że nie jestem piękna, wiem, że jestem przeciętna, ale ty i ja jesteśmy z tej samej gliny ulepieni i sprawiasz, że promienieję.

 Dziękuję, Wando. Siostro. Nigdy cię nie zapomnę.
Bądź szczęśliwa, Mel. Ciesz się życiem. Doceniaj je.
Będę, obiecała.
Żegnaj - pomyślałyśmy obie naraz."