Dorastając uczymy się, że nie należy przesadzać ze szczerością. Że ...

 Nic tak człowieka nie rujnuje jak brak wiary w siebie.

 Żeby wszystko grało, musisz sam zostać dyrygentem.

 W życiu nie ma żadnych gwarancji.
Nigdy nie wiesz, skąd może nadejść szczęście.

 Moja droga, każda kobieta to fortepian- tylko trzeba umieć grać.

 Czasem chwila ciszy potrafi powiedzieć o człowieku więcej niż tysiąc bezsensownych słów.

 Zdecydowanie wole samotność niż poczucie utraty siebie, zdrady siebie.

 Kiedy człowiek jest naprawdę zraniony, nie może znaleźć słów.

 - Co z tego, że ja cierpię. Nikt się tym nie przejmuje. Jestem wyrzutkiem. Nie liczę się dla nikogo. Bo kto chce się zajmować rozhisteryzowaną nastolatką. Zawsze wszystkich zawodzę. Już nikt mi nie został.
-Zapomniałaś o mnie. Ja nigdy cię nie opuszczę. Tego jednego możesz być pewna.

 Boicie się własnych myśli i zagłuszacie je głośną muzyką.

 Żyjemy długo, bardzo długo i pracowicie, w przerwach pomiędzy intensywnymi momentami największego smutku – i także największej radości, żyjemy w ekstatycznych momentach,
lecz pomiędzy nimi trwają epickie przerwy.
W życiu najwięcej jest właśnie tych przerw, które, spragnione może następnej epifanii, lękające się następnej klęski, rozpościerają się między wielkimi i rzadkimi momentami jak łagodny płaskowyż, w wysokich górach. Póki znajdujemy się na płaskowyżu nie umiemy nigdy zgadnąć, co jeszcze się wydarzy, co przyniesie następne gwałtowne uderzenie życia. Nieraz myślimy, że nic się już nie wydarzy, że smutek nigdy się nie skończy. Ale na ogół mylimy się – zawsze przychodzi następny wstrząs,
czasem też następna radość. Zawsze przychodzi
kolejny rozdział, a w nim ukryte skarby –
żyjemy w chwili i w trwaniu.