Bo to jest piekło, a ja w nim tkwię.

 Wszyscy jesteśmy sierotami. Sierotami burzy.

 Kto chce przestawać z wilkami, musi wyć jak one.

 Przywarli do siebie tak blisko, że nie było już miejsca na żadne uczucia.

 Nie dostaje się mądrości w darze, trzeba ją odkryć samemu po wędrówce, jakiej nikt nie może podjąć za nas ani jej nam oszczędzić, bo ona jest spojrzeniem na świat.

 Dobro każdy widzi inaczej.

 Każdy dzień ciągnie się przez całe wieki, co jest dziwne, ponieważ dni – w liczbie mnogiej – mijają w pędzie.

 Ojczyzna – to wielki zbiorowy obowiązek.

 A dzięki historii odkryłem, że w istocie nic się nie zmienia i człowiek ciągle jest taki sam.

 Bo tak naprawdę każdy z nas pragnie tylko jednego: wiedzieć, że jest dla kogoś ważny,
że bez niego czyjeś życie byłoby uboższe.

 Jak długo można żyć iluzją, żeby się nie stała rzeczywistością?