Żyję w pożyczonym czasie. [David Webster]
Żyję w pożyczonym czasie. [David Webster]
Otuliła się wiosennym powietrzem i muzyką, która wypełniała wnętrze samochodu.
Jakże byłoby miło móc edytować historię własnego ciała.
Chciałam wiedzieć wszystko, chociaż w niewiedzy zawsze była jakaś nadzieja.
Jedno ziarnko ryżu może przechylić szalę.
Jeden człowiek może czasem przesądzić o zwycięstwie lub klęsce
Bycie strasznie normalnym oznacza jednocześnie, że jest się stukniętym.
Nadzieja i pamięć przetrwają w jakiejś ukrytej dolince, gdzie trawa zieleni się świeżością
Czasami lepiej nie pytać. Czasami lepiej nie wiedzieć.
Co znaczą dwadzieścia cztery godziny, kiedy nie udało się całe życie?
Mimo wszystko, życie się dzisiaj nie kończy.
Chcecie zapobiegać przemocy?
Nie czyńcie zła.