Nigdy nie poznamy całego dobra, jakie może dać zwykły uśmiech.

 [...] pisarze są jedynymi ludźmi, którzy mogą zrobić coś z tym światem.

 Krewni są jak przestępcy zawsze trzymają się razem (...).

 Smutek będzie zawsze.

 Oczy, które w smutku wiecznym śnią o śmierci.

 Nawet cię nie dotknęłam, a jednak się kochaliśmy.

 Źli ludzie lubią się mścić.
Dlatego przyzwoici ludzie powinni ich pozabijać.

 Za wojnę są odpowiedzialni nie tylko ci, którzy ją bezpośrednio wywołują, ale również ci, którzy nie czynią wszystkiego co leży w ich mocy, aby jej przeszkodzić.

 Piękno jest iskrą, która zapala się, gdy mimo odległości lat zetkną się nagle z sobą dwa różne pokolenia. Jest burzeniem chronologii i buntem wobec czasu.

 Jest w niej coś bezkompromisowego, jakaś porywczość, która kojarzy mi się z młodością.

 Bo im tylko o to chodzi.
Abyś sam sobie szkodził,
Abyś sam nie mógł myśleć,
Abyś sam nie mógł chodzić.