I nie wierzę, że nie żyjesz. Musisz żyć, skoro wciąż ...

 Zaraza nie jest na miarę człowieka.

 Są godziny, które liczą się podwójnie,
i lata niewarte jednego dnia.

 Dom jest tam, gdzie Twoje serce... niekoniecznie tam, gdzie śpisz.

 Trzeba więc pilnować, by kultura pielęgnowała dobroć, nie nienawiść.

 Biedakowi brakuje wielu rzeczy, skąpcowi wszystkich.

 Początki zawsze są trudne jak fizyka kwantowa i bolesne jak hemoroidy.

 Marzenia nie zawsze się spełniają. W prawdziwym świecie "wieczność" to czasem tylko weekend.

 Ustanie cichy szloch serc naszych, zdjętych trwogą.
Co żyć nie potrafią i umrzeć nie mogą...

 Żywiołem naszym jest wieczysta niedojrzałość.

 Chryste Panie, jak szybko robi się późno.