Tylko w pochłaniającej wszystko pustce samotności, w ciemnościach zacierających kontury świata zewnętrznego można odczuć, że się jest sobą aż do granic zwątpienia [...].
Posiadam zdolność poznawania ludzi i to mnie czyni nieufnym i nieszczęśliwym.
To cholernie frustrujące, kiedy znasz wszystkie odpowiedzi, ale nikt nie chce zadać ci pytań.
Zadaj sobie trzy pytania, Tatiano, i dowiesz się, kim jesteś. Spytaj siebie, w co wierzysz. Spytaj siebie, czy masz nadzieję. I najważniejsze: spytaj siebie, kogo kochasz? [...] Już wiem, kim jestem, pomyślała, biorąc go za rękę. Mam na imię Tatiana. Wierzę w Aleksandra. To on jest moją nadzieją. I kocham go nad życie.
Niczego się nie wyrzekać do niczego się nie przywiązywać.
Drapieżniki łowi się podstępem, zwierzęta domowe – arkanem.
W strachu nogi biegną szybciej od myśli.
Strasznie było by umrzeć, nie wiedząc, co to prawdziwa miłość.
A jednak to pierwsze złamane serce boli najbardziej,goi się najwolniej i pozostawia najbardziej widoczną bliznę. Co w tym pięknego?
Ci, którzy potrafią - robią, ci, którzy nie potrafią - uczą.
Szczęśliwi ludzie nie mają powodu, by myśleć. Żyją i nie zastanawiają się nad życiem.
