Język to źródło nieporozumień.

 Jakie to szczęście, że życie nie składa się z samej tylko miłości - byłoby zbyt okrutne.

 To nie nasze życie jest krótkie,
to my czynimy je krótkimi zajmując się sprawami niepotrzebnymi.

 Czas nie potrzebuje żadnego zakamarka, żadnej szczeliny, by posiąść i zniszczyć duszę oraz ciało. Drogocenny czas, który pociągnął już za sobą tyle istnień. Ludzie rzadko się nad nim zastanawiają. Mają o nim bardzo mgliste wyobrażenie, relatywne i subiektywne zarazem. A przecież czas jest jak najbardziej rzeczywisty, ku niezadowoleniu badaczy atomu i przestrzeni, którzy mnożyli się w trakcie kończącego się właśnie dwudziestego wieku. Jest namacalny bardziej niż jakakolwiek istota; widziałem już, jakie przywdziewa stroje i przybiera oblicza. Widziałem też jak zabija.

 Z drugiej strony, czasami miłe złudzenie jest lepsze od ponurej rzeczywistości.

 Musisz wiedzieć, kiedy możesz posunąć się dalej, a kiedy się wycofać.

 Jesteś niesłychanie odważna.
Z początku właśnie to w tobie podziwiałem. Teraz mnie to przeraża.

 Nowe życie nie zaczyna się od zmiany otoczenia, tylko od zmiany perspektywy.

 Para nieśmiałych oczu pod strzechą włosów, tak właśnie wyglądają ci, z którymi nikt się nie liczy.

 Tobie nie należą się słowa. Tobie należą się czyny.

 Oto one. Moje serce. Uśpione. Milczące. I pęknięte na idealne, równiutkie, doskonałe połówki.