Nic nie rozumiesz! Mogłem mieć klasę. Mogłem być mistrzem. Mogłem ...

 Czytając książki, chciała znaleźć się jak najdalej od samej siebie.

 Człowiek jest tym, za kogo się uważa.

 To, co się wydarzyło, ciągle się jeszcze dzieje.

 Peter zawsze uprawiał ból, sadził go, żywił i pochłaniał łakomie, gdy dojrzał.

 Na tym polega tragizm miłości, że człowiek nie może kochać niczego bardziej niż tego, za czym tęskni.

 Starzy ludzie zazwyczaj cierpią co najmniej na dwie przypadłości: artretyzm i głupotę. Nie można ich winić za żadną z nich.

 Życie jest jedno i trzeba je godnie przeżyć i w zgodzie ze sobą.

 Coś, co dla jednego człowieka jest bez znaczenia, dla kogoś innego może okazać się czymś bardzo ważnym.

 Boimy się tego , czego nie znamy.

 Pokuta i żal to dwie różne rzeczy, jedno bez drugiego jest niewiele warte.