Życie to dar narzucony każdemu człowiekowi, choć nikt o niego ...

 Nie należy wierzyć, iż istnieją granice grozy, który zdolny jest przyjąć ludzki umysł.

 Miłością trzeba się opiekować, tak jak swoim dzieckiem, żeby się nie zaziębiło, nie zwariowało, nie zgubiło się, nie rozchorowało, nie zobojętniało.

 Nie warto być dobrym, bo dobroć to uległość, a uległość jest tożsama ze słabością.

 Nienawiść rani silniej tego, kto nienawidzi.

 Strach, o ile nie odbiera głosu zupełnie, bywa dobrym suflerem.

 Każdy nosi piekło w sobie. I każdy może z niego wyfrunąć.

 Żyłam bez celu, a więc tak, jakby mnie nie było.

 Szukając szczęścia – czy je znajdę? Nie wiem.
Wiem, że wspaniale jest być człowiekiem pod błękitnym niebem.

 Życie w samotności to według mnie najgorsze, co może spotkać człowieka. Mimo tych wszystkich kryzysów, cichych dni, nieustannego dostosowywania się, lęku przed rozłąką, życia pełnego zmartwień i udręki, nie wiem,
czy życie byłoby dla mnie coś warte.

 Twoi przyjaciele. Są jak tonący, którzy łapią cię za nogi. Nie możesz ich ocalić. Możesz tylko utonąć razem z nimi.