Szczęście jest prawdziwe, tylko wtedy kiedy je dzielimy z innymi

 Daj Boże, żeby wszystko bolało tylko tak, jak uderzenie w twarz.

 Pójdę z Tobą nawet Ścieżką Umarłych i wszędzie, gdzie poprowadzisz.

 Bo ja gdy czytam, to właściwie nie czytam, biorę piękne zdanie do buzi i ssę je jak cukierek, jakbym sączył kieliszeczek likieru, tak długo, aż w końcu ta myśl rozpływa się we mnie jak alkohol, tak długo we mnie wsiąka, aż w końcu nie tylko jest w moim mózgu i sercu, lecz pulsuje w mych żyłach aż po krańce naczyniek włoskowatych.

 Nie ma nic równie smutnego, jak niechciane książki. Przypominają złamane serca.

 Zostaliśmy tylko my. Tylko nas dwoje.

 Mówią, że niepełna wiedza jest rzeczą niebezpieczną, ale jednak nie tak złą, jak całkowita ignorancja.

 - Ludzie przyzwyczajają się do piękna.
- Ja się do ciebie jeszcze nie przyzwyczaiłem.

 Jakże często, (...) ludzi wyleczyłoby z zazdrości poznanie prozaicznej prawdy.

 Zjadam krowie mózgi.

 Tylko ten, kto zawsze był samotny, może ocenić szczęście obcowania z kimś drugim.